معتادان گمنام (NA) یک سازمان جهانی و جامعه محور است که به افرادی که از اعتیاد به مواد مخدر بهبود می یابند حمایت و کمک می کند. تاریخچه معتادان گمنام به تاسیس الکلی های گمنام (AA) در دهه 1930 برمی گردد. NA در سال 1953 در کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا، توسط گروهی از افرادی که از طریق AA هوشیار بودند، تأسیس شد، اما احساس نیاز به برنامه مشابهی داشتند که به طور خاص برای کسانی که با اعتیاد به مواد مخدر مبارزه می کنند، طراحی شده بود.
NA از یک برنامه 12 مرحله ای مشابه AA پیروی می کند که بر مسئولیت شخصی، اصول معنوی و حمایت متقابل به عنوان مؤلفه های کلیدی بهبودی تأکید دارد. این سازمان غیرحرفه ای و کاملاً خود حمایت کننده است، با جلساتی که به طور منظم در سرتاسر جهان برگزار می شود و اعضا می توانند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، پشتیبانی ارائه دهند و مراحل را با هم انجام دهند.
انجمن معتادان گمنام در ایران از سال 1369 هجری شمسی توسط چند عضوی که با استفاده از اصول انجمن بهبودی خود را پیگیری می‌کردند، در مرکز بازپروری قرچک تأسیس شد. با افزایش تعداد افراد بهبودی یافته و حمایت معنوی مسئولین، اولین گروه انجمن معتادان گمنام در سال 1373 در تهران شروع به فعالیت کرد. این انجمن در سال 1385 مجوز فعالیت در سطح ملی را از پلیس امنیت ناجا و در سال 1392 از وزارت کشور دریافت کرد. بدلیل رعایت اصل گمنامی، اطلاعات دقیق در مورد تعداد افراد حاضر در جلسات موجود نیست. اما این انجمن هر روز جلسات بسیاری در سراسر کشور برگزار می‌کند و تعداد زیادی از افراد با استفاده از اصول انجمن از اعتیاد بهبود یافته‌اند. رشد و گسترش این جلسات و گروه‌ها نشان‌دهنده موفقیت انجمن معتادان گمنام در ایران است.
جلسات NA در ایران محیطی امن و حمایتی را برای افراد فراهم می کند تا در بهبودی خود کار کنند، مبارزات و موفقیت های خود را به اشتراک بگذارند و شبکه ای از حمایت ایجاد کنند. اصول و شیوه‌های NA با افراد با پیشینه‌ها، فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف طنین‌انداز می‌شود و آن را به منبعی ارزشمند برای کسانی که به دنبال غلبه بر اعتیاد در ایران و سراسر جهان هستند تبدیل می‌کند.